مراحل پر کردن دندان

از روش پر کردن دندان برای ترمیم شکستگی های جزئی یا پوسیدگی دندان ها به عنوان نوعی درمان ترمیمی استفاده می شود.پر کردن دندان می تواند به صاف کردن سطح دندان و بهبود عملکرد فک برای گاز گرفتن و جویدن کمک کند. بسیاری از بیماران مبتلا به پوسیدگی دندان نیز به دلیل از بین رفتن مینای دندان از حساسیت دندان رنج می برند که با قرار دادن پرکننده می توان این حساسیت را به میزان قابل توجهی بهبود بخشید.

مشاوره و برنامه ریزی

اولین قدم در روند پر کردن دندان، بررسی دندان ها برای تصمیم گیری در مورد بهترین اقدام برای بیمار است. پر کردن دندان برای شکستگی های جزئی و پوسیدگی مناسب است. برای موارد شدیدتر، انواع دیگری از درمان های ترمیمی ، مانند روکش دندان یا ایمپلنت، ممکن است ضروری باشد.

دندانپزشک می تواند دندان ها را با یک پروب دندانی و مایع تشخیص پوسیدگی برای بررسی نواحی مشکل دار معاینه کند. همچنین ممکن است از اشعه ایکس برای تعیین اطلاعات دقیق تر در مورد محل و شدت پوسیدگی استفاده شود.

چندین گزینه از مواد مناسب برای پر کردن حفره دندان وجود دارد که به جلوگیری از آسیب بیشتر به دندان که ممکن است در نتیجه پوسیدگی باشد کمک می کند. به عنوان مثال، مواد مورد استفاده برای پر کردن، از جمله اتصال مستقیم کامپوزیت، پرسلن، گلاس آینومر، آمالگام نقره یا اینله‌ های طلا، می‌تواند باشد. انتخاب مناسب به عوامل خاصی مانند محل قرارگیری حفره و سابقه پزشکی بیمار، نیازهای زیبایی شناختی، توان مالی و اولویت بستگی دارد.

روش

اولین گام در روند پر کردن دندان، تجویز یک بی حس کننده موضعی است به طوری که ناحیه اطراف دندان آسیب دیده بی حس شود و راحتی بیمار را در طول عمل افزایش دهد.

در مرحله بعد، دندان پوسیده یا آسیب دیده و نواحی اطراف آن باید برای ترمیم آماده شوند. برای برداشتن قسمت‌های آسیب‌دیده دندان، ممکن است از یک ابزار دستی دندانپزشکی یا لیزر استفاده شود. از ژل اسید برای تمیز کردن ناحیه استفاده می شود تا باکتری ها یا بقایای زائد از بین بروند. سپس مواد پرکننده روی ناحیه اعمال می‌شود تا حفره پر شود. قرار دادن یک پرکننده کامپوزیت مستلزم جداسازی دندان آسیب دیده است. هدف از این کار جلوگیری از هرگونه تداخل با اجازه دادن به رطوبت در فرآیند باندینگ در ترمیم کامپوزیت است. برای این امر، چسب های مختلفی قبل از مواد کامپوزیت قرار می گیرند. سپس مواد کامپوزیت را می توان با استفاده از یک نور باندینگ مخصوص سخت کرد.

در نهایت، می توان دندان پرداخت شده را پالیش کرد تا عمل پر کردن دندان به پایان برسد.

پیگیری

هنگامی که فرآیند پر کردن دندان کامل شد، برای دندانپزشک مهم است که مدتی را با بیمار بگذراند تا در مورد چگونگی جلوگیری از ایجاد پوسیدگی در زیر یا نزدیک پرکردگی صحبت کند. این روش ها برای جلوگیری از پوسیدگی دندان های دیگر نیز مفید خواهند بود. به بیماران توصیه می شود که از روش های خوب مراقبت از دهان مانند مسواک زدن دندان های خود با خمیر دندان حاوی فلوراید دو بار در روز، نخ دندان کشیدن و استفاده از پاک کننده بین دندانی روزانه استفاده کنند. دهانشویه های فلوراید نیز می توانند برای بیمارانی که در معرض خطر پوسیدگی بیشتر قرار دارند مفید باشد. برخی از بیماران با خطر بالای پوسیدگی نیز ممکن است از سیلانتی که روی دندان‌ های آسیاب پشت دهان قرار می‌گیرد برای جلوگیری از ایجاد پلاک و پوسیدگی در آن ناحیه سود ببرند. گاهی اوقات برای بررسی وضعیت دندان پر شده و تمیز کردن حرفه ای آن، قرار ملاقات های بعدی لازم است.

منبع: نیوزمدیکال

https://www.news-medical.net/health/Dental-Filling-Procedure.aspx