پرکردن دندان چیست؟

پرکننده های دندانی مواد مصنوعی هستند که برای پر کردن سوراخ ها یا شکاف های مینای دندان های پوسیده، شکسته یا آسیب دیده استفاده می شوند.

موارد استفاده از پر کردن دندان

پر کردن دندان برای بازگرداندن شکل و ثبات دندان برای سهولت جویدن و جلوگیری از آسیب بیشتر، پوسیدگی و از دست دادن دندان مورد نیاز است. پرکردن دندان ممکن است در موارد زیر استفاده شود:

• پوسیدگی دندان، برای پر کردن حفره هایی که در مینای دندان ایجاد شده است اما بر پالپ داخلی دندان ها که در آن عروق خونی و اعصاب قرار دارند تأثیری نمی گذارد.
• دندان های آسیب دیده یا شکسته در جایی که مینای دندان کنده شده است و به طور بالقوه دندان را در معرض پوسیدگی قرار می دهد.
• برای ترمیم دندان های فرسوده

مراحل پر کردن دندان

قبل از انجام پر کردن، دندانپزشک لثه های اطراف دندان آسیب دیده را با استفاده از تزریق بی حس کننده موضعی بی حس می کند. پس از بی حس شدن ناحیه، دندان آسیب دیده بررسی می شود. پر کردن بر اساس میزان پوسیدگی یا آسیب دندان تعیین می شود. در صورت وجود پوسیدگی دندان، نواحی آسیب دیده دندان برداشته شده و دندان تمیز، شسته و خشک می شود. سپس مواد پرکننده در محل آسیب دیده وارد می شود و شکل اصلی دندان ترمیم می شود. سپس از بیمار خواسته می شود که به سختی گاز بگیرد تا ببیند آیا با پر کردگی احساس راحتی می کند یا خیر.

خطرات و عوارض استفاده از پر کردن دندان

• در چند روز اول پس از پرکردن، ممکن است هنگام جویدن، احساس درد یا سوزن سوزن شدن در دندان آسیب دیده وجود داشته باشد، به خصوص اگر غذا سرد یا گرم باشد.
• برخی از بیماران ممکن است به مواد پرکننده حساسیت داشته باشند و ممکن است دچار خارش و بثورات پوستی شوند.
• گاهی اوقات، پر کردگی می تواند باعث آسیب به اعصاب داخل دندان شود.
• خطر کمی عفونت در محل تزریق یا پر شدن وجود دارد.

انواع پرکردن دندان

طیف گسترده ای از پرکننده ها در دسترس هستند. برخی از این موارد عبارتند از:

• پرکننده رنگ دندان یا سفید رنگ یا رزین کامپوزیت - اینها مخلوطی از شیشه پودری و رزین پلاستیکی هستند که به پرکردگی های سفید، پلاستیکی یا همرنگ دندان نیز گفته می شود. چنین پرکننده‌هایی معمولاً بالای دندان‌ها را پر می‌کنند و بسیار شبیه مواد اصلی دندانی هستند که جایگزین می‌شوند. آنها همچنین مقادیر کمی فلوراید آزاد می کنند که ممکن است به کاهش خطر پوسیدگی بیشتر دندان کمک کند.
• پرکننده نقره یا آمالگام نقره - این یکی از پرکاربردترین پرکردگی های دندان است. این پرکننده ها از مخلوطی از آلیاژ نقره و جیوه تشکیل شده اند و دوام بیشتری نسبت به سایر انواع پرکننده دارند. هم سازمان بهداشت جهانی (WHO )و هم فدراسیون دندانپزشکی استفاده از آمالگام نقره را برای دوام و ایمنی آن تایید می کنند.
• سمان گلاس آینومر - این مخلوطی از شیشه و اسید آلی است که خود سفت شونده و به رنگ دندان است. این ماده برای پرکردگی های کوچک، برای سمان روکش های پرسلن یا فلزی و در ترمیم های موقت استفاده می شود.
• سمان رزین آینومر - این مخلوطی از شیشه و پلیمر رزین و اسید آلی است که در مواجهه با نور آبی جامد می شود. این نیز رنگی مانند دندان دارد.
• پرسلن همچنین ممکن است یک عامل پرکننده موقت باشد.
• آلیاژهای نیکل یا کبالت کروم حاوی نیکل و کروم بوده و نقره ای رنگ هستند. همچنین به عنوان سمان دندان برای ثابت کردن روکش ها استفاده می شود.
• آلیاژهای طلا حاوی مخلوطی از طلا، مس و سایر فلزات برای روکش و دندان مصنوعی جزئی یا پارسیل استفاده می شود. اینها بسیار بادوام هستند اما می توانند گران باشند و همچنین ممکن است منجر به افزایش حساسیت دندان شوند.

منبع: نیوزمدیکال

https://www.news-medical.net/health/What-are-Dental-Fillings.aspx