تسریع بهبودی بعد از عصب‌کشی با الماس‌های نانوئی!
برای افرادی که عصب‌کشی (روت‌کانال ) را تجربه می‌کنند، عاملی کوچک اما در عین‌حال قدرتمندی وجود دارد تا از عفونت پس از درمان ممانعت بعمل آورد.
محققان طی آزمایش‌های بالینی کشف کردند که نانودیاموندها می‌توانند پس از برداشتن عصب و مغز دندان (پالپ)، از ریشه‌ی ضدعفونیشده محافظت بعمل آورند. بر همین اساس احتمال ترمیم کامل افزایش می‌یابد. این یافته نقطه‌ی عطفی بر کاربرد نانودیاموندها در انسان به شمار می‌آید.
نانودیاموندها ذرات بسیار ظریف کربنی هستند. آنقدر کوچکند که میلیون‌ها از آن‌ها را می‌توان در سر یک سوزن جای‌داد. این ذرات در عین حال که شبیه توپ فوتبالند، سطوح تراشیده‌ای همچون الماس‌های واقعی دارند که وجود این سطوح سبب می‌شود تا نانودیاموندها بتوانند گستره‌ی وسیعی از داروها و عوامل عکس‌برداری را تحویل دهند.
ترکیب نانوالماس‌ها با گوتاپرچا، ماده‌ا‌ی لاستیکی که قبلا در پرکردن کانال‌های ریشه‌ی ضدعفونیشده استفاده می‌شد، می‌تواند خصوصیات محافظتی کائوچو را تقویت نماید.
دراختیارگرفتن خصوصیات منحصربفرد نانودیاموندها در کاربرد بالینی آن‌ها می‌تواند به دانشمندان، پزشکان و دندان‌پزشکان در فائق آمدن بر چالش‌هایی کمک نماید که عرصه‌‌ی مراقبت‌های بهداشتی از قبیل بهبود روند التیام زخم‌های دهانی با آن سر و کار دارند.
محافظت از کانال‌های ریشه‌‌ای ضدعفونیشده فرآیندی بسیارحساس به شمار می‌آید. دندان‌پزشکان برای بستن راه نفوذ باکتری‌ها به دندان از گوتاپرچا استفاده می‌کنند، اما این ماده‌ی لاستیکی هم ممکن است طی روش مذکور شکافته شده و در آن فضایی برای نفوذ باکتری‌ها ایجاد شود که سبب بروز عفونت خواهدشد.
محققان برای سه نفر که تحت درمان عصب‌کشی قرار داشتند، از گوتاپرچا جاسازی‌شده با نانودیاموند (NDGP) استفاده کردند. نتیجه این جاسازی حاکی از آن بود که NDGP نسبت به گوتاپرچای مرسوم، در برابر خمیدگی یا شکستن از مقاومت بیشتری برخوردار است.هر سه‌ی این بیماران بطور کامل بهبود پیدا کردند بدون آن‌که دردی غیرطبیعی داشته‌باشند یا دچار عفونت شوند.
نتیجه این آزمایش مهر تأییدی بود بر آینده‌ی درخشان استفاده از نانودیاموندها درجهت فائق‌آمدن بر مشکلات موجود در روش‌های کنونی ارتوپدی، موارد اندودانتیکس، مهندسی بافت و دیگر شاخه‌های پزشکی.
پروفسور هو، یکی از محققان در امر استفاده‌ی پزشکی از نانودیاموندها در سطح جهان، با انکولوژیست‌ها، زیست‌شناسان سرطان، مهندسان مکانیک، دانشمندان علم مواد، شیمی‌دانان و سایر دانشمندان ظرف 10 سال گذشته همکاری داشته‌است تا به نحوه‌ی کاربرد نانودیاموندها در بهداشت و سلامت دهان، درمان سرطان، پزشکی بازساختی و کاربردهای ضدمیکروبی از میان تمامی کاربردهای بالقوه‌ی دیگر دست‌یابند.
او می‌گوید:" در استفاده از NDGP نیازی به تغییر در روش‌های استاندارد روت‌کانال (عصب‌کشی) وجود ندارد.
همچنین الماس‌های نانویی می‌توانند در نهایت برای جلوگیری از مقاومت دارویی که یکی از معضلات موجود در بیماری سرطان است، ارتقای راندمان در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و دیگر چالش‌های بالینی مفید واقع شوند".